آیا می توان نور را خم کرد ؟ - سیاهچاله ها - حجم صفر و جرم بی نهایت

همه ی ما را گفته اند نور به خط مستقیم سیر می کند ( و البته در سطح پیشرفته تر بصورت موجی و یا در فیزیک کوانتوم بصورت ذره ای فوتون ها) اما بهر حال تصور همه ی ما این است که مثلا اگر یک چراغ لیزری را دقیقا روبروی مردمک چشم یک شخص بگیریم دقیقا اشعه لیزر به روی تخم چشم بیفتد. ولی باید بگویم که همیشه اینطور نیست یعنی این هم می تواند اتفاق بیفتد که مثلا نور چراغ قوه کاملا سالمی را روبروی شخصی بگیرید ولی نورش خم شود و جلوی پای خودتان بیفتد! 
در دنیای ما هر جرم در فضا انحنا ایجاد می کند هر چه جرم جسم سنگین تر باشد این انحنا بیشتر خواهد بود. سیاهچاله های فضایی خاصیت خوبی دارند برخی دارای حجم صفر و جرم بی نهایت هستند!!! این ها انحنای بسیار زیادی در فضا ایجاد می کنند یعنی فرو رفتگی بسیار فوق العاده ای در اطراف خود و بنابراین هر جسمی که به آنها نزدیک می شود را به درون خود فرو می برند هر چه در اطراف آنها در حال عبور است را می بلعند و جرم آنها مرتبا افزایش پیدا می کند ولی حجم آنها ثابت. 
ما نمی دانیم آنچه که بلعیده می شود کجا می رود نظریه ای وجود دارد که می گوید آنچه بلعیده می شود در جایی دیگری از جهان دوباره بوجود می آید و این نقش سیاهچاله هاست ولی عده ای می گویند سیاهچاله ها به یک دنیای دیگر وصل می شوند که کاملا با جهان ما متفاوت است و ما از آن کاملا بی خبریم و اصلا جزو جهان ما محسوب نمی شود و جهانی کاملا جدا از جهان ما ست ( در یکی از کتاب های علمی که در مورد پیش بینی ها و معجزات علمی قرآن بود خواندم به این مضمون که حضرت علی (ع) می فرمایند: مثل جهان ما چهل جهان دیگر با چهل خورشید و موجودات دیگر و ... وجود دارند که هر یک از دیگری بی خبر است و خدای متعال همه ی آنها را فرماندهی می کند) 
و البته در مورد تشکیل سیاهچاله ها هم می گویند همان ستاره های معمولی هستند که پس از طی مراحل انبساط و انقباض های گرانشی و تبدیلات اتمی به شکل ستاره های خاموش در آمده اند (که در مورد خورشید ما هم (نظریه قابل قبول در میان دانشمندان) بیان شده که بعد از زمان بسیار طولانی به سبب نیروهای درونی و گرانشی شروع به انبساط خواهد کرد بطوریکه آنقدر بزرگ می شود که به زمین نیز حتی می رسد و سپس دوباره بر اثر همان نیروهای درونی شروع به تراکم می کند و حتی از اندازه قبلی خود هم کوچکتر شده و به شکل کوتوله ای بی نور درخواهد آمد ... اذ الشمس کورت و اذالنجوم انکدرت). 
برخی هم گفته اند که سیاهچاله ها ما را به زمان قبل بر می گردانند و در این مورد حتی برخی دانشمندان به فکر ساختن ماشین زمان افتاده اند اما مشکل اساسی آن است که ماشین زمان به محض ورود به سیاهچاله ها تحت تاثیر گرانش فوق العاده زیاد حتی به ذرات بنیادی تبدیل شود! بهر حال سیاهچاله ها تمام آنچه را که از کنارشان عبور می کند را می بلعند و حتی نور را. 
این مسئله جالب است که تمام اطلاعاتی را که ما از جهان و کهکشان ها و ستاره ها بدست می آوریم از طریق نور و تلسکوپ های ماست. در واقع ما هر گاه نوری را مشاهده می کنیم که مثلا ستاره ای متلاشی می شود می دانیم که متلاشی شدن آن بر اساس فاصله آن از زمین در میلیون ها سال قبل رخ داده و این متلاشی شدن بوسیله نور و امواج رادیویی که از آن ساطع شده با سرعت 300000 کیلومتر در ثانیه (سرعت نور) طی میلیون ها سال نوری به ما رسیده است. بنابراین هر گاه این نور در سیاهچاله ای فرو رود دیگر هیچگاه از آن بیرون نمی آید و هرگاه نور از فاصله کمی دورتر از سیاهچاله عبور می کنند کمی منحرف شده و وقتی به ما می رسد گاه ما در ردیابی آن دچار سرگردانی می شویم. 
مسئله خم شدن نور در چندین سال قبل در وضعیت منحصر به فردی که خورشید با دیگر کرات منظومه شمسی رسید بررسی شد و این نظریه اثبات تجربی گردید(در این آزمایش نور در عبور از کنار خورشید که جرم زیادی دارد منحرف گشت) لذا هرگاه گرانش زیاد باشد نور می تواند خم شود این نکته را می توان تجربه نمود مثلا وقتی آسانسوری با سرعت فوق العاده تند شونده به بالا می رود و میدان گرانشی آسانسور افزایش پیدا می کند(در این حالت شخص درون آسانسور فکر می کند که خیلی خیلی سنگین شده است) امتحان نمود که در صورتیکه نور چراغ قوه را به طرف روبرویتان بگیرید می بینید که در اثر جاذبه اندکی منحرف شده است که البته این آزمایش تقریبا عملی نیست چون آسانسور های ما با سرعت مافوق نور بالا یا پایین می روند!! 
نمونه عملی تر آن وقتی است که شاتلی به فضا پرتاب می شود که در زمان پرتاب شدن شاتل به سمت خارج از جو زمین ( افزایش شتاب موشک) جاذبه فوق العاده زیاد می شود و سر نشینان شاتل فضایی احساس می کنند که خیلی خیلی سنگین شده اند!